Партызанскія буданы (Жук Мікалай Андрэевіч)
Писатели о крае - Писатели о крае

На Зыславе я кожны год бываю,
Паціху абыду ўсе буданы.
Іх кожны год старанна паднаўляюць —
Лясныя помнікі страшэннае вайны.
Народ збіраецца сюды на гадавіны
На партызанскі наш аэрадром.
Усё робяць ветэраны для краіны,
Навекі каб замоўк гарматны гром.
Па прыступках з свежае дзярніны
Спускаюся ў цёплы, ціхі змрок...
У Вербнікі, на нізкі той грудок,
Дзе нас, фашысты задушыць хацелі
I не змаглі асіліць партызан...
У будане бачу тры пасцелі
3 яловых лапак — кожная дыван
Для стомленных, што вернуцца з задання,
Каб падтрымаць, сагрэцца ў будане,
I зноўку у паход у поўнач, на світанні,
Ні спыніць іх ні дождж, ні золкі снег.
У час суровы ў-такіх хацінах
Жанчынам, дзецям снілася цяпло,
Калі так цяжка ўсёй было краіне,
Калі так страшна вокала было.
Даўно вайны патушаны зарніцы,
Яна ж мяне трывожыць і цяпер,
У самым моцным сне мне часта сніцца, —
Ідзе да буданоў фашысцкі звер.
Убачу буданы — і блякне радасць,
Гарматны гром я чую ў цішыні:
I зноў я ў Вербніках, і зноў сярод блакады,
У зыркім, спапяляючым агні.
20.12.1994 г.
Комментарии
Добавить новый Поиск
Оставить комментарий
Имя:
Email:
 
Тема:
UBB-Код:
[b] [i] [u] [url] [quote] [code] [img] 
 
 
Пожалуйста, введите проверочный код, который Вы видите на картинке.

3.26 Copyright (C) 2008 Compojoom.com / Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved."