Ужо некалькі тыдняў на граніцы Літоўскай ССР было неспакойна. А ў апошнія дні напружанне павісла ў паветры, нібы навальнічная хмара. 3 нейкім асаблівым хваляваннем і прадчуваннем бяды салдат тэрміновай службы Вярэнік заступіў на свой баявы пост. Аднак у тое, што пачнецца вайна, не верылася. Калі табе ўсяго дваццаць, цяжка ўявіць сабе, што заўтра можа і не наступіць. Каля дзвюх гадзін ночы ў неба ўзвіліся сігнальныя ракеты. На мяжы пачалося шавяленне, узняліся самалёты, а потым грымнулі ўзрывы... Аляксандр Вярэнік паспеў далажыць камандзіру: "Немцы перайшлі граніцу! Вайна. Ён быў адным з тых, каму давялося першым сутыкнуцца з ворагам. Наступіла раніца 22 чэрвеня 1941 года.

 

 

Фашысцкія агрэсары абрушылі на СССР удар велізарнай сілы, бесперапынны артабстрэл не заціхаў ні на хвіліну. 3 першых жа мінут завязаліся цяжкія баі, аднак, нягледзячы на ўпартае супраціўленне нашых войскаў, прыйшлося адступіць. Непрыяцельскія часці працягвалі наступленне, галоўнай мэтай іх на першапачатковым этапе была Масква. Туды ж накіравалі і тое падраздзяленне, з якім сваё баявое хрышчэнне прыняў Аляксандр Каленікавіч. Пасля расфарміравання яе, радавы Вярэнік пабываў на многіх франтах. Абарона, а затым і прарыў блакады, вызваленне Ленінграда, шматкіламятровыя пераходы і амаль без адпачынку зноў пекла бою. Гарады і населеныя пункты зліваліся ў месіва з людзей, тэхнікі і крыві. За¬раз нават цяжка ўспомніць іх назвы. У сваіх армейскіх ботах, а калі і босымі нагамі Аляксандр Каленікавіч прайшоў з вызваленчымі баямі палову тэрыторыі Савецкага Саюза, Прыбалтыку, Усходнюю Еўропу. Выбіваць непрыяцеля давялася і з роднай Беларусі. Туга і радасць сціскалі сэрца, калі бачыў амаль цалкам зруйнаваныя гарады і вёскі сваёй радзімы свабоднымі ад акупантаў. Не было ніводнага населенага пункта, куды б не дакацілася вайна, усюды ляжаў яе страшны след.
Пасля вызвалення Беларусі, накіраваліся ў Малдавію, якая ўсё яшчэ стагнала пад гнётам фашыстаў. Удзельнічаў у Яса-Кішынёускай аперацыі, паспяховае завяршэнне яе дапамагло вывесці Румынію з вайны на баку Германіі. Ужо восенню сорак чацвёртага года пачалася Будапешцкая кампанія. Ужо да пачатку снежня савецкія войскі адрэзалі будапешцкай групоўцы праціўніка шляхі адыходу на поўнач і акружылі яе. Пасля працяглых і кровапралітных баёў 188-тысячнае злучэнне ворагаў было ліквідавана, сталіца Венгрыі вызвалена..
  Вайна скончылася для Аляксандра Каленікавіча ў свабоднай Празе. За праяўленую мужнасць і гераізм падчас вызвалення яе чырвонаармеец Вярэнік быў узнагароджаны медалём "За адвагу". Тады не баяўся нічога, таму што толькі так можна было застацца жывым.

Комментарии

Добавить новый Поиск

3.26 Copyright (C) 2008 Compojoom.com / Copyright (C) 2007 Alain Georgette / Copyright (C) 2006 Frantisek Hliva. All rights reserved."